Aktualności

NARODOWE CZYTANIE 2020

Narodowe Czytanie w naszej szkole jest już tradycją, ale w tym roku 5 września był wyjątkowy, gdyż Ładzyń stał się jednym z bardzo wielu punktów – miejscowości na mapie, w których rozbrzmiał tekst „Balladyny” Juliusza Słowackiego.Utwór objęty honorowym patronatem przez parę prezydencką został odczytany przez ochotników, których w tym roku nie zabrakło ani wśród uczniów, ani wśród pozostałych sympatyków Szkoły Podstawowej w Ładzyniu.

Bardzo dziękujemy: Maksymilianowi Gałązce, Lilianie Gizińskiej, Sandrze Gomulskiej, Julii Lejman, Paulinie Lejman, Franciszkowi Kiełbasie, Jakubowi Lewickiemu, Julii Owsianko, Julii Piotrowskiej – uczniom klasy VI, Sylwii Ciszkowskiej, Ninie Kamińskiej, Mikołajowi Kruszewskiemu, Wiktorii Malesie, Annie Poziemskiej, Natalii Siwiec, Bartoszowi Wołkowiczowi – uczniom klasy VII, Annie Zbytek – uczennicy klasy VIII, Oldze Kamińskiej oraz Mai Kożuch – absolwentkom naszej szkoły, Panu Kruszewskiemu, Pani Owsianko, Pani Piotrowskiej, Pani Poziemskiej, Pani Rowińskiej, Pani Sobańskiej, Panu Zbytkowi, a także Pani Wójt – Kindze Sosińskiej, Pani Dyrektor Magdalenie Kożuch, Pani Grażynie Rowickiej za pyszne malinowe ciasto oraz wszystkim osobom, które pomogły w organizacji i stworzeniu tego ważnego dla naszej społeczności dnia.

Utwór Juliusza Słowackiego, mimo że napisany w 1834 r., dziś nie traci na aktualności. „Malinowa” rywalizacja obu sióstr, aby okazać się godną wybranką księcia Kirkora, choć traktowana przez wielu z pobłażaniem, tak naprawdę jest preludium do dramatu o zawiści, bezwzględności w dążeniu po władzę i przemocy, która dotyka wiele niewinnych osób.

Tegoroczny wybór lektury jest niezwykle trafny również wtedy, gdy potraktujemy go jako ukłon w stronę zmarłej niedawno wybitnej historyczki literatury, znawczyni romantyzmu, a przede wszystkim NAUCZYCIELKI – jak zwykła o sobie mówić - Maria Janion.

„Balladyna” doskonale wpisuje się w romantyczny wzorzec kulturowy epoki, dla której istotą poznania prawy o sobie i o świecie było przekraczanie granic i szukanie wciąż nowych form i kształtów dla nieustannie zmieniającej się rzeczywistości. W tym sensie ważne jest skierowanie wzroku w przeszłość, ale nie po to, by bezrefleksyjnie napawać się mitem, ale w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, które zostały już postawione w XIX wieku i skonfrontowania ich ze współczesnością.
Przywołana wcześniej Maria Janion zwykła mawiać, że literaturoznawca nie może być oderwanym od rzeczywistości szaleńcem, romantycznym Gustawem i że nie to jest celem literatury, by odseparowywać od zwykłego życia. To właśnie ono – zwykłe życie - jest nam niezbędne, ale w każdym jest miejsce na czyny niezwykłe.
Dramat Słowackiego, choć ukryty w gąszczu symboli i archaizmów, jest dla nas jasnym przekazem, by sen poety o przemocy i nienawiści nie spełniał się wciąż na naszych oczach.
5 września 2020 r. po raz kolejny przekonaliśmy się o sile zbiorowej wyobraźni, o potrzebie działania, gromadzenia się, solidarności.

Nawet jeśli czytelnictwo funkcjonuje gdzieś poza kategorią rozumianej powszechnie „użyteczności” czy „opłacalności”, to niewątpliwie ono świadczy o „Duchu Historii”, której jesteśmy twórcami. (autorka tekstu: P. Bocheńska)

(autor: P. Bocheńska)